Rozwój

Cechą charakterystyczną naszej rzeczywistości jest to, że świat jest w ruchu, rozwoju, pędzie. Jako elementy tego układu także jesteśmy poddani sile rozwoju, ponieważ rozwój jest nie tylko zjawiskiem odnoszącym się do techniki, ale także do ludzi. Proces ten zaczynamy jako dzieci przez poznawcze, społeczne, emocjonalne i fizyczne odkrywanie świata. I od początku jakość tworzonych nam warunków poznawania, wyznaczała będzie kolejne kroki i budowała motywację wewnętrzną. Obserwowanie osób z najbliższego otoczenia, dla których rozwój osobisty jest wartością, jest dodatkową zachętą do działania.
Dbanie o rozwój to jedno z zadań pielęgnacyjnych, profilaktycznych, gdzie uczymy się dialogu z samym sobą. Poznajemy się, nazywamy swoje emocje, uczymy się budować relacje z innymi, ponieważ rozpoznajemy swoje potrzeby. Nie zdobędziemy wiedzy na temat świata, jeżeli źle wyznaczone będą granice tego poznania. Nie nauczymy się być w różnorodnych relacjach, gdy zamkniemy się na drugiego człowieka. Nie osiągniemy swoich celów, jeżeli nie poznamy swoich mocnych i słabych stron. Rozwój ma cechę nieskończoności, nie widać jego końca. Cennym jest więc pielęgnowanie dziecięcej ciekawości, przejawiającej się w kreatywnym podejściu do świata i w zadawaniu pytań.
Jako osoby dorosłe, przestajemy pytać. I nie tylko dlatego, że znamy odpowiedzi na każde pytanie, ale zawstydza nas samo formułowanie pytań, mimo, że licznie wciąż rodzą się w naszej głowie. Rozwijamy się przez całe życie, ponieważ przez całe życie się zmieniamy. Warto przyglądać się temu procesowi z uwagą i wyciągać wnioski, by w kolejnych etapach życia być mądrzejszym i podejmować dobre decyzje.